Ruimtelijkheid komt geen stap verder
ze liggen daar al een tijdje,
sterk vervuild geraakte herinneringen
naast de overvolle afvalbakken
lege handen reinigen en poetsen en
opgebouwde struikelblokken soppen,
in het bekende excuus,
sommige rotzooi mag blijven liggen,
geleefd hebben is binnen
een paar tellen opgeruimd
en verwerkt.
Marko Klomp ©2010
Après le musée, olieverf op doek, 100x80, 2010
Een ongeplukte bloem kan
de wereld niet genezen
van gene zijdes ongelezen
of moeders misstap daarvan
in dubius kan het wezen
lang malen omwille van
alles behalve, volgens plan
en al daaruit onbewezen
beradenheid is halfnaakt
ontbloot niets voor zich
vertwijfelt is geweerhaakt
oorzaken ontheiligen stellig
gevolgen eindeloos wijsgemaakt
het moment beslist veelzijdig
Marko Klomp ©2005
The Encounter, olieverf op doek, 80x130, 2008
Hij kan schoonheid niet bezitten
diep getroffen drukt
de volmantel in de kamer
Een afgeladen magazijn
neemt het leven
als een leeg omhulsel
De vervormde punt
van geen terugkeer
schiet in de loop rode
spatten op het witte laken
De slagpen schrijft met rook
echo’s in de lucht
Marko Klomp ©2005
Out of reach, olieverf op doek, 75x110, 2005
De vlucht als het drama verslecht
achter het smoelwerk schuilgaan
in de mist van de façade afgedaan
ware gezicht verscholen opgelegd
Zogenaamd, voldaan
of in tranen volgelegd
levendig aangehecht
met de rol meegaan
De hamer van de dagen
anoniem waarop
de klap wordt afgedragen
Ik val minder op
als spijkers zijn ingeslagen
met verlopen kop.
Marko Klomp ©2010
Vermis, olieverf op doek, 120x100, 2001
Vingers veinzen
melodieën tegen
elkaar aan
afvragen wat eigen is
als snaren worden
aangeslagen vanaf
een papieren rol
versnipperde praatjes
worden aangestreken
met machinale vonken
waar oprechtheid is
als toetsen worden
geperst door
gebakken lucht
Marko Klomp ©2005
Moment (2), olieverf op doek, 105x115, 2003
Hoezeer het hoogstaande in mij hongert
en de wil wacht
wijl niets om mij kommert
grijp ik de nacht
steenvast, helemaal alleen
ik was toen niet meer daar
daar waar de mens scheen
het was anders
rommelig in mekaar
een bende van ellende
leek het
rottig door elkaar rennend
krioelingen van de martelaar
in je hoofd zit er iets,
dat je rooft tot niets.
Marko Klomp ©1998
Moment Perdue, olieverf op doek, 90x120, 2003
